Esselamu aleykum.
Elhamdülillah, vesseletü vesselâmü alâ Rasûlillah
Kıymetli hocalarım, abilerim!
Bugün her zamankinden çok daha fazla üzgün, kırgın ve kızgın olarak şuan zihin dünyamda düşündüğüm ve kalp dünyamda yaşadıklarımı sizlerle özet olarak paylaşmak istiyorum.
Belki bu düşüncelerim ve yazdıklarımdan dolayı beni yanlış bulur, kınar, hatta kızabilirsiniz..?
On iki yaşında, 1988 yılının son aylarında islami hareketle bir vesile ile tanış olup sonrasında birlikte olmuş, 17’li yaşlardan beride bu mevzu (müslümanların vahdeti) hususunda kendi çapı ve gücü nispetinde düşünen, fikir üreten ve pratikte, sahada bunları yapmaya/hayata geçirmeye çalışan.. Başkalarınca yapılanlara gücü ve imkanları dahilinde destek veren, vermeye geyret eden.. Ve az çok bu hususlarda bedel ödeyen, (elhamdülillah) sizden bir kardeşiniz olarak buları söylüyorum!.
Müslümanlarin her alanda birliğine, beraberliğine, vahdetine tek vücut olmalarına, birlikte iş yapmalarına, güçlü olmalarına engel teşkil eden, konuşmalarıyla, yazılarıyla, yapıp ettikleriyle bu birliğin, vahdetin ve buna götüren yolların/işlerin önüne set olan, bu çalışmaları zayıflatan ve bunlara sebeb olan’lar’dan şikayettciyim! Kim, kimler olursa olsun? Canımdan da olsa şikayettciyim..
İşin içinde art niyet olmazsa da kendi kişisel menfaatleri için veya kendi parti, cemaat, vakıf, derneklerinin selameti, menfaati için söyleceklerini, yapacaklarını acaba bu söyleyeceklerim, bu yapacaklarımız zarar mı, kar mı getirir? diye bir değil bin defa düşünüpte ona göre hareket eden, ona göre adım atan.. Ama iş ümmetin/müslümanların birlik ve beraberliğne ve menfaatine yönelik bir çalışmaya, icraate gelince işi gevşek tutan, aynı hassasiyeti, aynı fedakerlığı göstermiyenlerden de şikayettciyim..
Hâlbuki fırsatını bulduğumuz her yer ve mekanda, her platformda konuştuğumuzda müslümanların birliğinin, vahdetinin öneminden, menfaati için yapılması gerekenlerin önceliğinden dem vurup, konuşuyoruz. Ama iş icraata gelince maalesef söylendiği gibi olmuyor? Neden?
Müslüman camiaya söz söyleyen, yön veren, ön[ün]de olan; Siyestciler, alimler, hocalar, yazarlar, abiler, kişiler bu hususda kendi partilerinin, cemaatlerinin, vakıflarının, derneklerinin, kendi şahsi çalışmalarının âli menfaati için gösterdikleri; dikkati, sabrı, fedakarlığı, ilgiyi, iyi niyeti ümmetin, müslümanların genelinin âli menfaatleri için niye göstermiyorlar? Niye göstermiyoruz?
Yoksam! Allâh muhafaza ağzımızdan çıkanlarla, kalbimizdekiler başka şeyler mi?
Dağınıklığımızın, parçalanmışlığımızın ümmeti Muhammed’e, bizlere nelere mâl olduğunu ne çabuk unutuk/unutuyoruz?
Tarihe gitmeye gerek yok, bu tefrika, parçalanmışlığımız yüzünden dün hepimizin görüp şahit olduğu Afganistan’da, Irak’ta, Suriye’de; tecavüze uğrayan nice müslüman kadın ve kızlarımız, organ mafyası tarafından kaçırılan çocuklarımız, milyonları bulan masum insanların katledilmeleri ve binlerce yılık medeniyetimizin izlerini taşıyan coğrafyamızın her tarafının yıkılp, yerle yeksan olması, bize ait bütün izlerin silinmesini ne çabuk unuttuk!?
Bugün gözlerimizin önünde Filistin/Gazze’de olanlar bizleri izaya getirip yan yana omuz omuza, yürek yüreğe vermemizi sağlamıyacaksa, bunu ne sağlıyacak?
Dediğim gibi mevzubahis konu hakkında bile isteye, hatta işi gereği kadar ciddiye almayarak gevşek tutan herkesten hem bu dünyada hemde ahirette şikayettciyim, Şikayetçi olacağım…
Şahit ol ya Rabb!
Rabbimiz; bizler kendimize/nefislerimize yazık ettik/zulmettik, sen bizi bağışlamaz ve düzeltmezsen bizler ziyana/zarara/hüsrana uğrayanlardan oluruz.
30. Mayıs 2024/22 Zilkade 1445
